оршсоор л байна

За хө, зуны амралт дуусаж, хичээл номын улирал юу юугүй эхлэх нь ээ.

Сар уулзаагүй ангийнхнаа харсан чинь сэтгэл бас хөдөлж байв. Жаахан л үг дуугарахаар сөргөлдчих гээд байдаг Банглагийн маань алаг нүд нь тормолзоод хөөрхөн ч харагдаж байх шиг. Ангийн Хятад хоёр залуу хаа холоос гараа дэлгэн инээсээр ирэхэд сэтгэл юутай их хөдлөв дөө. "Брежнев" үнсэлтээр биесээ үнсэх нь холгүй юм болов. Хамгийн дотно Мъянмар найз маань ч бүр хачин хайр татам байлаа.

Хайртай дуртай Хунт нуураа мөсөн дээр бүжихийг нь харж баясаж, хэсэгтээ л цаг хугацааны эргүүлгээс тасарсан нь зуны зугаа цэнгэлийн оргил нь болов.
Бүжигчид-уран гулгагчид үнэхээр чадварлаг гайхалтай байлаа. Жүжиглэлт, бүжиг, балет, уран гулгалт гээд бүгдийг нэг дор хийж, дүрээ маш сайн гаргасан өвөрмөц тоглолт боллоо. Уран гулгалтын хувьд хүнд хэцүү үзүүлбэр нэлээн ихтэй байсан болохоор үе үе зүрх түгшээ л байв. Найруулга ч гэсэн өөрийн өнгө аястай. Хан хүү гэж балай нөхөр, муу санаат фон Ротбартын шидний гайгаар хайртай Одеттагаа танилгүй, Одильтой сүй тавьснаас болж Одетта үүрд хун хэвээр үлдэх болдог доо, хө. Зарим балетад Одетта, хан хүү хоёр нууранд живснээр хорон муу санаатны шидний хүч харьдаг бол, заримд нь хан хүү балиар санаат-шидтэнтэй тулалдаж ялж Одеттагаа авардаг... гэх мэт эмгэнэлтэйгээс аз жаргалтай олон төгсгөл байдгаас Мөсөн дээрх хунт нуурын хувьд Одиль бүсгүй Одетта, хан хүү хоёрын хайр дурлалыг гүнээ ухамсарлан, хүлээн зөвшөөрч, сүйний бөгжийг Одеттад өгчихөж байгаам. Ёстой жинхэнэ сонгодог реалист төгсгөл гэж хэлмээр. За тэгээд тайз засалт, хувцаслалтын тухайд бол өөлөх зүйл үгүй байлаа. Уруу татаж уриалан дуудаж авч явсан найз нар маань ямар ч байсан сэтгэл хангалуун, нэг нь нулимс гарлаа л гэсэн.
Одоо мөрөөдөл болсон Вердигийн La Traviata-г үзчихвэл ёстой нээрээ яасан ч яаахуу. Харин амьд байхдаа алтан аяганаас ус ууна гэдэг шиг Паварротигийн "амьд" тоглолтыг үзэх юмсан гэсэн аль дээр үеийн мөрөөдөл маань хэзээ ч биелэхгүй болсонд ямар их харамсаж гашуудав аа.

Саяхан сурсан шинэ үг гэвэл: Би сэтгэж бодож байна-би оршиж байна. Би юу ч сэтгэхгүй бодохгүй байсан ч бас оршсоор л байна. Тийм ээ, оршиход "сэтгэн бодох" огт хамаагүй юм.