Удахгүй их завсарлага дуусах тийшээ орж байна. Нэг л их зузаан том тэвэрчээд л, сургуулийн байшингуудын дундуур духаараа ийш тийш эвгүй харц шидлээд л, сэгсийсэн үсэндээ орооцолдчоод, сарамхай гутал өшиглөчин чухам номын царайтай байсаар даруй хоёр жил хэдэн сар өнгөрчихлөө. Шар будааны хэмжээнд ч хүрэхгүй шалчгар тархиндаа ганц үрчлээ нэмчих санаатай эргээд оюутан болсон чинь дипломын ажлаа хураалгасны дараа зам мөрөө эргээд хартал юу ч санаанд ордоггүй байна шүү. Сурсан эрдэм нээх сайхан эвшээгээд суниаж байх үед сугаар гараад ойчоод алга болсон бололтой. Хөөрхий нэг төгсөлтийн ажилбар бичих гэж ямар ч их цаас, бал, хэвлэх, хувилах машины хор үрэв дээ. Лавтай нэг үхэр тэрэг ачаа мод талийсан нь дамжиггүй. Гэвч харамсалтай нь үрсэн модны үнэ өртөгт дүйхээр олигтой юм бичээгүй нь тодорхой. Ёстой л тэрэг модоор шүдний ганц чигчлүүр л бүтээсэн болов. Тэгээд энэ чигчлүүрээ жаазанд хийгээд хоймортоо хадчихна.
Бодохнээ, эцсийн дүнд онолоор хэрхэн хутгаар мах татаж, ногоо сэлт хэрчих талаар арвин мэдлэгтэй болоо л нутаг буцах нь. Очоод л, ахдаа буузны мах татах үйл ажиллагаа нь хуушуурын мах хэрчихээс ондоо технологитой бөгөөд хутгаа баруун тийш үл ялиг 5 градус далийлгавал зохистойгоос гадна, мах татах хурд нь тухайн үйлдэл хийгч этгээдийн гарын алга, хурууны өргөн богино болон хутганы урт бүтэцтэй онцгой хамааралтай болох талаар бүтэн өдрийн төлбөртэй лекц уншиж гэр бүлийн бизнес хийх асар шинэ санаа өвөрлөтчихсэн гэж байгаа. Үнэндээ өчүүхэн мэт санагдаж байж болох ч энэхүү арга технологийг зөв мөрдөж махаа татвал буузны амт хэрхэн өөрчлөгдөж, идсэн хүний ходоодонд таашаалтайгаар шингэж, гийчин зочдын сэтгэлд нийцэж, олонд шашигдах, улмаар нэр хүнд өсөн нэмэгдэж өргөжин тэлэхийн нигуур ихтэй юм шүү дээ. Цаашлаад энэ санаагаа бизнес болгож бууз татах тусгай дуут хутга үйлдвэрлэх нөү-хаутай. Хутгаа буруу баривал "уучлаарай, та хутгаа хэт чанга дараад байна" эсвэл "мах хэт хөлдүү байна, ирээ гамная, ирээ гамна" гэх мэт авиа дуу гаргаж байх юм. Энэ мэт аугаа ихийг санагч нөхөр гараа дэрлэн тааз ширтэн мөрөөдөн баясах.
Хөөрхий, миний мунхагт ёроол үгүй ажээ.
No comments:
Post a Comment