Залуу бүсгүй аавдаа гомдолжээ.
- Аав аа, би үнэхээр ядарч байна. Миний амьдрал ямар хэцүү юм бэ. Бөөн л зовлон. Би байнга л гүйж хөдөлж байхгүй бол бологүй юм. Надад цааш тэмцэх хүч алга. Би одоо яалтай билээ?

Аав нь охинынхоо ярихыг сонсоод гал дээр гурван ижил саванд ус хийн тавьжээ. Буцлахад нь Нэгэнд нь өндөг, хоёр дахьд нь лууван гуравдахад нь кофе хийв. Тэгээд удалгүй өндөг, лууван хоёрыг гаргаж, кофег аяганд хийв.

- За хар. Юу өөрчлөгдсөн байна вэ?

- Өндөг лууван хоёр болчихсон байна. Харин кофе усанд уусчээ.
- Үгүй ээ охин минь. Гаднаас нь харахад л тийм байгаа юм. Сайн хар. Хатуу байсан лууван халуун усанд буцлаад зөөлөн болчихсон байна. Хагарчихмаар эмзэг өндөг хатуу болсон байна. Гаднаас нь харахад юу ч өөрчлөгдөөгүй юм шиг. Гэхдээ нэг ижил орчинд ороод дотор байдал нь өөрчлөгджээ. Яг л хүмүүс шиг. Гаднаа хүчтэй мэт хүмүүс зовлон жаргалд хөл алдаж унаж мэднэ. Гаднаа уян зөөлөн эсвэл сулбагар хүмүүс хатуу чанга болж магадгүй.
- Тэгвэл кофе? - гэж охин асуув.
- Аан! Энэ харин хамгийн чухал нь! Кофе халуун усанд холилдоод шинэ хэлбэрт хувирч сайхан үнэр гаргаж байна. Усны өнгийг өөрчилсөн байгаа биз дээ. Бас амтыг. Яг л үүн шиг онцгой хүмүүс бий. Тэд юу ч болж байсан орчин нөхцөлдөө уусаж, дагаж хувиралгүй харин түүнийг өөрийн дураар өөрчилж шинэ сайхан зүйл болгож байдаг юм гэжээ.