dull

Joel-Peter Witkin-ий бүтээл

Энэ зургийг хараад хэсэг алмайрав. Таавар таах гэж ядаж байгаа юм шиг юу өгүүлэх гээд, юу хэлэх гээд, юуг илэрхийлэх гэсэн зураг болохыг тааж ядан толгойгоо базлан хажуудах хүнийхээ хавиргыг хатган хамт бодолд дарагдав. Зүгээр харчихаад орхичихож болохгүй санагдаад блогт оруулав. Там юм уу, зүүдний орчин юм уу. Хүний дотор юм уу...
Ойрд нээрээ их өнгөтэй, тод зүүд их зүүдэлж байнаа. Бага байхад зүүдээ ярих гэхэд зүүд худлаа ярьдаггүй гэж аав их хэлдэг байж билээ.
Би юм уу эсвэл надаас тасарч гарсан өөр хүн ч юм уу...ярьж алдаж байнаа. Яараад л явж байна. Хаашаа явж байгаа юм бэ гэсэн чинь Жайка руу гэж байна. Жайка руу яах гэж байгаа юм бэ гэтэл шинэ төсөл танилцуулна гэчихсэн их эд ээ. Жайка жил бүр баахан хүмүүс Япон явуулж сургаж байна, сурч ирээд ажиллах нь ажиллаад, үлдэх нь үлдээд, өөр зүйл хийгээд яг үр дүн нь хаана байгаа нь тодорхойгүй. Энд зарж байгаа мөнгөнөөс заримыг нь эдгэрэх боломжтой, хорт хавдартай залуусыг шалгаруулж Японд эмчлүүлэхэд зарцуулах хэрэгтэй гэсэн ухаантай зүйл их чухалчлан тайлбарлаж байнаа. Жилд хорт хавдартай хорин залуусыг шалгаруулах бөгөөд эдгэрээд би юу хийх вэ гэсэн эссе бичүүлэх ч гэнэ үү. Ёстой хэнхэг зүүд гэж үүнийг хэлнэ байх даа. Бушуухан орондоо эргэж хөрвөж зүүдний сэдвээ өөрчиллөө.

Тэтгэлэгт хөтөлбөр

Ёкохамагийн Улсын Их Сургууль Дэд бүтцийн менежментийн чиглэлээр магистрын тэтгэлэгт хөтөлбөрөө зарласан байгаа. Мэдээллийг http://www.igss.ynu.ac.jp/imp/ynu_r/index.htm сайтаас авч танилцаарай.

Мөн тус сургууль Төрийн бодлого татварын чиглэлээр магистрт сургах хөтөлбөрөө зарлачихсан байгаа. http://www.igss.ynu.ac.jp/imp/index.htm

Аль аль нь англи хэлээр сургалтаа явуулдаг тул Япон хэлний мэдлэг шаардлагагүй.
Өргөдөлөө өгөх сүүлийн хугацаа 2008 оны 9 сарын 30.

Let me Lament

Ёшиказү Мэра- Японы контратенор дуучин. Багадаа үе мөчний хүнд өвчтэй, өсөлт муутай, байнга өвдөж, бүдэрч унахын төдийд яс нь хугарчихдаг эмзэг байсан гээд их зовлон үзсэн залуу. Сургуульд байхад нь үеийн хүүхдүүд түүний намхан тагдгарыг нь шоолон элэглэж элдэвлэж шоглож өгдөг байв. Биеийн өндөр нь ойролцоогоор 150 см болтой юм. Хажуудах төгөлдөр хуурын цаанаас толгой нь цухуйх төдий. Харахад эр эм нь мэдэгдэхгүй этгээд. Guy or girl? Анх Мононоке гүнж хүүхэлдэйн киноны Япон дууг сонсоод би эмэгтэй хүн дуулж дээ, яасан өвөрмөц хоолой вэ гэж бодож байсан чинь энэ нөхөр дуулсан байгаа юм даа. Тэгээд бурхан гэж үнэхээр хүний зовлон жаргалын бүгдэд адил тэгш байхаар заяадаг гэсэн бодолдоо улам үнэмшсэн. Хэдийгээр энэ дуучинд бие хааны үзэсгэлэнт, эрүүл саруул цогц заяагаагүй ч дуучин бүрд тохиодоггүй контратенор хоолойг бэлэглэж. Түүнийг хэн ч одоо элэглэж тохуурхах аргагүй. Түүнийг ганцхан бурхан л шүүх эрхтэй гэдэг шиг. Хоолойгий нь сонсоод л уяраад унаад уйлаад дуулаад суумаар хэвтмээр босоод гүймээр.
Аугаа их тэвчээр, сэтгэлийн тэнхээ, авъяас чадвар, түүнийг нь дэмжиж байсан аав ээжийнх нь өмнө мөргөмөөр.

Хорвоогийн жаргалын эдэлж, огторгуйн нарыг өвөртөлсөн шиг, намрын налгар сайхан өдөр налайж хэвтэх...

гэх мэт.

Үе үе энэ "би" би биш юм шиг санагдана. Хүний амьдралаар амьдраад ч байгаа юм шиг, эсвэл хүн миний амьдралаар амьдраад ч байгаа юм шиг. Бага насны "би" тэй нүүр туулбал тэр "би" одоогийн "би"-д сэтгэл ханах болов уу. Эсвэл бодож мөрөөдөж байсныг нь хаана ч юм гээчихээд, хамаг хүсэл тэмүүллийг нь орвонгоор эргүүлчихэж гээд уурлаж хашгичих болов уу. Өтөл насны "би" одоогийн "би"-д олон л юм үглэж дуулмаар санагдах байх. Харамсал харуусал аль болох багатай өнгөрсөн үеийг ирээдүйд өвдөг эрүү нь нийлсэн өөртөө үлдээхсэн.
Хааяа хааяа өнгөрсөн, ирээдүйн зангилааг зөв уяж зангидаж байгаа болов уу гэж санаа зовно. Өвөө эмээ намайг өвөр дээрээ өнхрүүлж, нуруундаа үүрч, дээдийн жаргалаар жаргааж байхдаа одоогийн навтгар, нармигар нөхөр болсныг хараад яах бол. Аав намайг төрөхөд өлгий рүү биш, үзэг цаас руугаа ухасхийж, ерөөл үгс холбож байхдаа тэр халзан улаан атигар бие одоо ингээд шальсан юмгүй, эргүү нэгэн болчихсон сууж байгааг хараад гутрах вий дээ. Ээж хүнд биеийн хүчээ шавхан барин сүүлийн захиагаа охиндоо гэж бичиж байхдаа охиныхоо одоог хараад гуних вий дээ.
Гэнэ гэнэ төрөөгүй хүүхэд, ач зээгээ бодно. Аав ээж эмээ өвөөгийнхөө тухай дурсахад үгс амаар багтан ядаж, бахархал цээжээр булгилдаг шиг, өөрийн үрсдээ тийм байж чадах болов уу. Хөрөнгө мөнгө, эд агуурс мөнх биш. Үргэлжлэх орших түүх дурсамжид нэр бүтэн сайн айл, сайхан гэр бүлийг үлдээж чадах болов уу.

Сэхүүн зун навчсаа гөвж, ширэв татаж ширүүн салхиар нүүр ороолгочихоод яваад өглөө...Сайхан зун байлаа.