миний урд

Ард алхсан гишгэсэн мөр... Урд...цав цагаан...цэлийсэн... Заримдаа бодох юм... Залуу байх ямар сайхан юм бэ...
Харуки Муракамигийн нэг номны талаар япон нөхрийн сэтгэгдэл тэмдэглэлийг уншаад уг номноос ишилж надаа хэлсэн найзын үг..."Чи миний ор тас мартаж, санахыг ч үл хүсэх тэр зүйлийг, тэр өнгөрснийг үнэхээр мэдмээр байна гэж үү?"

Ямар номон дээр нь хэн ийм үг хэлдэг юм бол оо?

...Үгүй ээ, би мэдмээргүй байна, бас чи ч дахиж санаад хэрэггүй. Тэр тэнд гишгэсэн мөртэй хамт үлдэг. Болоод өнгөрснийг дахин дахин босгож, амилуулж, байнга тэнд торлогдож байхыг хэн хүсэх билээ. Хоёулаа хамт ургашлая, явъя, гараа өгөөч...