Өнгөрч одсон бүхнээ гарын алгандаа багтаан ээрч, цаг хугацааг зүүгээ болгон, энэ хорвоогоос үүрд явах өдрөө өмсөх цамцаа нэхэн сууна ч гэх шиг жигтэйхэн ормоонток юм бодож сууж байх шиг.
Анх гэрээсээ олон хоног холдоход хүмүүс яагаад гадаадад олон жил тэсээд амьдардаг байнаа гэж бүр гайхаж орхиж билээ. Би ч бүр ээж, дүүгээ санаад, цаг минут бүрийг тоолж Робинзон Крузо шиг тэмдэглээд л. Харин тэр үед гэр явах замд Көльны төв талбайд дөрвөл хөгжимчид Канон Д-г тоглож байхыг сонсоод үнэн зүрхнээсээ уярч. Орой бүр очиж сонсоор, нэг мэдэхэд гэртээ харих өдөр болчихсныг мэдэж бөөн баяр. Хуруу бүрийн хумсанд хулс чихсэн ч хамаагүй хурдан л ээжтэйгээ уулзах юмсан гээд бараг онгоц дотор гүйв үү яав.
Энэ гайхамшигт Канон Д хатуу хөтүү хорвоо ертөнцийг зөөллөх шиг болдгийм шүү.
Monday, January 29, 2007
Canon de Pachelbel
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Сайн уу Марал аа. Амжилт шүү :)
Post a Comment